در راهروهای دادگاه عمومی آغاجاری

 

در راهروهای دادگاه عمومی آغاجاری 

یک خانم و آقادر راهروهای دادگاه توجهم را جلب می کنند. 

 به  طرفشان می روم و می گویم : می توانم سئوال کنم 

 چرا به دادگاه آمده اید؟ 

آقا می گوید : خانم مهریه اش را اجراء گذاشته و 

 دادگاه من را خواسته است.

می گویم :مهریه ی ایشان چقدر است ؟

می گوید : 3000 سکه ی بهار آزادی.

می گویم : چرا این قدر زیاد.

می گوید : موقع ازدواج همه می گفتند : بابا کی مهریه را داده و کی گرفته. این ها همه اش روی کاغذ است. من هم گول خوردم.

می گویم : خانم شما فکر می کنید با اجرای مهریه خوشبخت شوید .

می گوید : حق قانونی و شرعیم است.

می گویم: درست است ولی با اجرای این  مهریه رابطه تان در زندگی خراب

می شود.

می گوید : همین حالا هم خیلی درست نیست.این زندگی نیست که داریم. ما در یک مکان حضور داریم. نه صحبتی . نه محبتی . و خلاصه تفاوتی با جدایی ندارد. در تلویزیون می دیدم که  کارشناسی برای این نوع زندگی طلاق عتاطفی را بکار می برد. فکر کنم ما هم به  طلاق عاطفی دچار شده ایم.

از مرد نظرش را در مورد اظهارات خانم می خواهم.

می گوید :از صبح سر کار می رویم و شب بر می گردیم و دیگر حالی برای ما

نمی ماند که صحبت کنیم.. راست می گوید.

می گویم :چه توصیه ای برای دیگران دارید ؟

مرد: ازدواج چیز به بخوری نیست. از ازدواج پشیمانم.

دختر : آقا پسر ها وقتی  می خواهند ازدواج کنند، از نظر مالی خود را آماده کنند ، چون خانم ها هم نیازهایی دارند

با خود فکر می کنم ازدواج این پیوند مقدس آسمانی که این همه دین اسلام روی آن تاکید نموده ، در نظر عده ای چقدر کم ارزش شده و سطح خواسته های خود را پایین آورده اند. به طلاق عاطفی فکر می کنم که مشکل امروز جامعه است . در اکثر خانواده ها به دلیل مشکلات مالی ، کمتر افراد با هم صحبت می کنند و بیشتر در فکر هستند و ....